Υπάρχουν και άλλοι μη ειδικοί καταλύτες, όπως η βιταμίνη C, αλλά η σχετική σημασία τους in vivo, δεν έχει διακριβωθεί. Οι οξυγονο­εξαρ­τώ­μενοι παράγοντες μπορεί να συνδυασθούν και να ασκήσουν μικρο­βιο­κτό­νο δράση συνεργητικά. Πχ, η μυελοπεροξειδάση, ενούμενη με υπερο­ξεί­διο του υδρογόνου και Cl- , συνεπάγεται το σχηματισμό υποχλωρικού οξέ­ος, που είναι ισχυρότερο αντιμικροβιακό, παρ’ ότι τα τρία συστατικά χωριστά. Υπάρχουν διάφοροι μηχανισμοί, μέσω των οποίων τα ενεργο­ποι­η­μένα αλίδια (halide) προκαλούν βλάβη στους μικροοργανισμούς, όπως η αλογονοποίηση του κυτταρικού τοιχώματος ή η αποκαρβοξυλίωση των αμινοξέων, που απολήγει στην παραγωγή τοξικών αλδεϋδών.

Εκτός της ενδοκυττάριας καταστροφής ξένων σωματιδίων και μικροβίων, τα φαγοκύτταρα και ειδικά μακροφάγα εκκρίνουν πολλά παράγωγα, που διαδραματίζουν προστατευτικό ρόλο στους ιστούς του σώματος. Μεταξύ αυτών συγκαταλέγονται: παράγοντες που επεμβαίνουν στη διαφοροποίηση άλλων κυττάρων, κυτταροτοξικοί παράγοντες, όπως ο ογκονεκρωτικός παράγων, υδρολυτικά ένζυμα, ενδογενή πυρετογόνα, όπως η ιντερλευκίνη-1, κλάσματα του συμπληρώματος και α-ιντερφερόνη.

Έτσι, τα μονοπύρηνα φαγοκύτταρα έχουν, επιπλέον της φαγοκυτταρικής τους, και ικανότητες συνθέσεως κι εκκρίσεως βιοδραστικών ουσιών. Η συνθετική ικανότητα των μακροφάγων τείνει να ενισχύεται με την ωρίμανση και, ιδίως, με την ενεργοποίηση του κυττάρου. Τα μακροφάγα έχουν την ικανότητα να εκκρίνουν, επίσης, μετατρεπτικό ένζυμο της αγγειοτασίνης (angiotensin converting enzyme, ACE), το οποίο, όμως κυρίως είναι προϊόν των ενδοθηλιακών κυττάρων.